Onderbroek

Een paar dagen als enige volwassene met drie kinderen in het huisje in Meppen, en dan ook nog in de herfst: alle seinen op oranje voor een diepe neerslachtigheid. Zou je zeggen. Meteen op de dag van aankomst komt uit, dat ik mijn hardloopbroek (tevens zwembroek) vergeten ben. Zowel omdat ik wil hardlopen, als omdat de kinderen mij verplichten te zwemmen, moet ik dan maar iets nieuws kopen. Bij de Ballast aan de grote weg in Aalden verkopen ze kleren. Maar de zwembroek is een echte zwembroek, ongeschikt om hard te lopen. Een hardloopbroek hebben ze niet, alleen leggings die volgens de mevrouw wat al te vrouwelijk zijn, met roesjes. Daarmee zie ik me nog niet in een zwembad liggen, inderdaad. Maar ze komt ook met de oplossing: een lange onderbroek. Die zal, volgens haar, ook in de winter nog van pas komen bij het schaatsen. 'Een echt verkoopargument,' brom ik binnensmonds. Maar het helpt me wel meteen over de streep. Zo bezit ik nu een donkergrijze, lange, zachte onderbroek, die ik nooit meer zal gebruiken om in hard te lopen, en al helemaal niet om in te zwemmen (want het is niet prettig als het kleedhokje overstroomt van het water uit je eigen zwembroek). Maar ik heb erin kunnen hardlopen (mijn mooie rondje langs de Staatsbossen en langs het nieuwe ven) en kunnen zwemmen bij het huisjespark.