Eindelijk weer eens geweest. Drukke omstandigheden en een geheel andere zomervakantie (Veluwe in plaats van Drenthe!) hielden ons weg. Maar veel verandert er niet, goddank. Mijn vermeende baby-jeneverbessen waren wat gegroeid, en wel zo ver dat je goed kon zien dat het geen sparretjes waren (zoals Siti dacht) maar larixjes. Weer een droom vervlogen.
Ondanks de herfstvakantie was het stil in het bos. Het regende af en toe, het was wat koud aan het worden, en er waren ook mooie dagen. Op zaterdag 25 oktober reden we bij zonsopgang per auto naar het station in Hoogeveen. Een extreem prachtige ochtend, met nauwelijks verkeer op de weg, de bomen nog in blad, de paarden en koeien in de grondmist en het eerste zonlicht op de daken van de huizen. Langzaam maakt het land zich klaar voor de winter.
De dag daarvóór zijn we in de steeds harder vallende regen met Jeltje op zoek geweest naar cantharellen op de plek waar ze die in de jaren '60 had gevonden. Met twee cantharel-achtige paddestoelen keerden we weer terug, maar het waren geen cantharellen. De ene leek me (met het paddestoelenboek ernaast) het eikenbladzwammetje, de andere de slanke trechterzwam, maar zeker ben ik bij praktisch geen enkele paddestoel. Hoe dit zij, de cantharel is nog niet teruggekeerd in de Mepperdennen. Op de foto's een mooi zwart geworden berkenzwam en een club van dennenzwavelkopjes (vermoedelijk, dan weer).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten