Op het gevaar af dat in deze weblog er een zwaar geromantiseerd beeld van het leven in Drenthe ontstaat: op 3 januari van het jaar 2009 was ik met mijn zoon I. naar Meppen gereden met twee doelen. Ten eerste: twee oude eenpersoonsbedden vervangen door een fraaie, zij het niet perfecte twijfelaar uit de jaren '20 (aangekocht in Dordrecht). Ten tweede: schaatsen!Van tevoren heb je dan zo'n idee van mooie winterlandschappen en stralende zon. In werkelijkheid waren we dat op de Veluwe onderweg wel tegengekomen (exclusief de zon), maar was er in Meppen geen rijp op de bomen te bekennen. Bovendien was het zwaar bewolkt. Maar er werd wel degelijk geschaatst, op het Twientiesveentje (een ven in het bos, vlak bij het dorp). Sterker, er was een wedstrijd. Enige tientallen mensen hadden zich verzameld bij de koek-en-zopie, waar de ijsvereniging voor gratis ontbijtkoek, chips, limo en warme chocolademelk zorgde. De wedstrijd ging over een rondje over het ven, en het was een afvalwedstrijd. Volgens I. betekende dat, dat je af was als je viel.
De werkelijkheid was nog harder: je werd gewoon uit de strijd genomen als je bij het passeren van de start de laatste was. Van strijd was niet echt sprake. Eén man (die met het rode jack en de rode piraatachtige muts) was veruit het sterkste. Hij selecteerde. Eerst op zijn gemak - er bleven er vier over. Daarna schaatste hij stukje bij beetje wat sneller. En uiteindelijk bleef hij alleen over. Maar, en dat was weer fijn, er was een prijs voor heel veel van de deelnemers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten